2/ PITCH PUNT: zeven pitches voor zeven juryleden

De waaiervormige folders van deAuteurs kwamen goed van pas in de bomvolle Foyer Kleine Post. Buiten mocht het onweer zijn losgebarsten, binnen was het broeierig warm. Achter in de zaal telden de zeven verhalenvertellers nagelbijtend de minuten af.

Voorzitter Johan Heldenbergh introduceerde zijn jury en kreeg de lachers op zijn hand door zichzelf als gerenommeerd internationaal artiest voor te stellen. Verder bestond de jury uit reportagemaker en scenariste Julie Mahieu (De Dag), uitgever Marianne De Baere (van de nieuwe WPG-imprint Angèle), producente Isabelle Molhant (Casa Kafka Pictures), acteur en theatermaker Peter Van den Eede (Cie De Koe) en regisseur Willem Wallyn (Film1, De 16). Het publiek mocht als jurylid  nummer 7 eveneens een stem uitbrengen. Paul  Pauwels modereerde en nam zijn protegées op tijd en stond in bescherming.

Stuk voor stuk moedige mensen, de zeven verhalenvertellers, maar de dapperste onder de Galliërs was Nina Eleonore Claes – zij beet de spits af met een theatervoorstelling voor +6-jarigen. Deze KASK-alumnus trok het cross-over-gegeven tot in het medium zelf door. Voor het stuk dat zich in een niet nader genoemde stad zou afspelen, wilde zij een verteller, een illustrator én een geluidskunstenaar op de planken verenigen. Ze maakte gebruik van een met foto’s en kleuren behangen moodboard om haar pitch kracht bij te zetten.

Aisha Adepoju legde eenzelfde stoutmoedigheid aan de dag: ook zij haalde de cross-over mee op de bühne. Pas afgestudeerd als documentairemaker aan het RITSC pitchte zij een persoonlijk verhaal waarin theater, dans, mode en videokunst in een welbepaalde choreografie aan bod zouden komen.

Documentairemaakster Maren Merckx kreeg de onverdeelde aandacht van het publiek met haar verhaal over een bejaard koppel, levend in een wereld “waarin het klokje nog tikt en niet loopt”. Hoewel gebaseerd op waar gebeurde feiten, was ze ervan overtuigd dat het verhaal zich het best in een fictiefilm liet vertellen.

Actrice en theatermaker Barbara Claes (Lucinda Ra) werd dermate aangegrepen door een welbepaald krantenknipsel dat ze er niet alleen een performance over had gemaakt maar er ook een documentaire aan wilde wijden. De opzet: een pelgrimstocht langs elf stadiën om de tragiek te tonen die achter de regels van het artikel schuil ging.

Kortfilmmaker Koen Braeckman wilde met zijn pitch voor een huit clos-thriller de stap naar de langspeelfilm zetten. Daarbij lette hij op de kleintjes: met zijn gering aantal locaties en kleine cast wees hij – niet onterecht – op de budgetvriendelijkheid van zijn project.

Activist-filmmaker Joeri Verbesselt besloot van zijn cross-over-ticket een wildcard te maken door een geheel ander project te pitchen dan hetgeen waarmee hij de selectie haalde. Hij reisde af naar Taiwan om zijn vriendin te bezoeken en keerde terug met een idee voor een experimentele ecologische dystopie.

Hekkensluiter was illustrator Karolien Vanderstappen die samen met haar partner, animator Jonas Jatidjan, een erg persoonlijk verhaal bracht. Jury en publiek waren er unaniem van overtuigd dat de animatiefilm hét medium bij uitstek was om hun op dagboekfragmenten gestoelde relaas te vertellen.

De jury was lovend – we kregen geen enkel, maar dan ook géén énkel beroerd idee te horen – maar maakte ook kanttekeningen. Willem Wallyn miste het verhaal in een bepaalde pitch en zei dat het even goed over een Hugo Clausroman had kunnen gaan. Peter Van den Eede zei net hetzelfde na een andere pitch: hij bleef dermate op zijn honger zitten dat hij het project onmogelijk op zijn merites kon beoordelen. Ze waarschuwde ook voor voyeurisme, voor de dunne lijn tussen creativiteit en zelftherapie – iets waar Paul Pauwels eerder voor had verwittigd. Tenslotte maande ze aan goed over het thema na te denken. Een goede premisse kan tot grootse cinema maar even goed tot volstrekte banaliteit leiden. Het is en blijft een wandeling op het slappe koord.

Hoewel het geen Twelve Angry Men-uitputtingsslag werd, deed de jury er met haar beraadslaging langer dan verwacht over. Het liep tegen tienen toen Johan Heldenbergh de twee laureaten op het podium riep.

Maren Merckx mocht haar Hemel op drie hoog verder uitwerken in het VAF-scenario-atelier.

Barbara Claes sleepte met Jordy een verblijf in de schrijversresidentie van deAuteurs in de wacht.